Thursday 18 October 2012

Hassan oh Hassan







Bismillah..

Masa buat keje tadi, tiba-tiba nampak satu nama : Hassan. Terus teringat peristiwa lebih kurang 13 tahun yang dulu...hihihi.. Masa tu aku sekolah rendah lagi...Hikhik. Zaman makan cikedis ayam harge seposen tu...Yang plastik die kaler ijau pastu kopok die kaler kuning,masin masin....Kehkeh..

Nak dijadikan cerita, Hassan tu paksu member main masak2 aku..Kebetulan dia dtg KL.Semua org takut dgn dia sebab dia mcm psycho sikit. Tapi, pada aku..dia ok je...Aku ni memang pelik sikit.Lagi orang tak suka, tak nak kawan, lagiii la aku nak kawan dgn org tu..Teringat dulu member aku nama Afida...Semua org tak nak kwn dgn dia...Tapi, aku sorang je kwn dgn die.Aku kesian kat dia,lagipun bila tgk dia,mengingatkan aku pada nenek..entah, dgn kurus,kecik..hmm...sygnye aku pd Afida, sampaikan aku sama2 tak pegi sekolah dgn dia..berpakat.. Pastu bila dia kena rotan dgn cikgu, aku pulak yg nangis. Patutnya aku yg pujuk dia, tp dia yg pujuk aku...Dari kecik aku memang cengeng..Punya aku syg kat Afida tu..Mana la Afida sekarang ni...Semoga dalam lindungan Allah, sahabatku....:(

Berbalik pada Hassan, aku pun tegur la paksu kwn aku tu...Dulu, aku duk Kg.Pinang...Susah aku nak gambarkan betapa sentimental value nya Kg Pinang tu..InsyaAllah, akan menyusul entry Kg Pinang...So, rumah kwn aku tu belakang sungai...Sungai tu tempat org kg buang sampah (pencemaran sg kan)...So, tiap kali aku buang sampah, Hassan tu mesti tegur aku....Aku pun borak-borak jela...die keluarkan kepala ikut tingkap,pastu borak itu ini.....Macam ahli mesyuarat tingkap kan... Kipas lipas..kehkeh

So, nak dijadika cerita...jengjengjeng...Korang ingat tak dulu ada 1 zaman yang gila pakai gelang getah kaler itam tu...kat leher pakai cantik sangat..kat kaki ..kat pergelangan tgn...Aku try search tp tak jumpa la....so, aku draw sikit, so korang boleh imagine lah ... draw bodo2 je..bkn autocad pung! hihi


So, gelang dia lebih kurang mcm tu la...kaler hitam...Getah elastik rasanya...Aku punye la gembira Hassan bagi aku 1 set..hihi..Sebab time tu, aku tak beli pun..Mampu tgk org pakai je....ngehngeh...Bila Hassan dah bagi, aku memang pakai la tiap tiap hari...Pada aku, ku berkawan dgn Hassan tu ikhlas, tak dek maksud pape...Yela, masa tu aku bebudak lagi wei....

Jeng..jeng..jeng....Satu hari, jiran sebelah umah aku mengetuk pintu dikala magrib menjelang tiba...hihi...Aku ingat lagi, time tu aku pakai baju tidur jalur2 warna warni....amboi kau.....Nabihah nama jiran aku tu...Dia bagi 1 surat yang dilipat wangi....Aku tanya, sape bagi? Dia jawab Has bagi...Has? aku pelik kot....Aku pun tak cakap banyak...Dengan menggigil-gigil masuk kan surat tu dalam baju..Terus menuju ke bilik air..Dengan mentol lampu kaler kuning, aku membaca surat tu laju-laju sambil bukak paip air...TEKTIK supaya org tak tau aku buat apa...kahkahkah..Rupa-rupanya si Hassan telah meluahkan rasa hatinya melalui surat tu...kikiiki...Tulisan pensel siap ada tarikh dgn masa lagi wei....Wangi surat tu bau bedak..hihihi...

Last skali kantoi jugak dengan family aku sebab aku nangis pas kuar bilik air tu...Mungkin perasaan takut + unpredictable dan sbgainya..Yela,time tu aku skolah rendah plak....Lgipun Hassan tu 20++ la time tu....Kuikuikui....mungkin aku terkezut sgt tak......Kehkeh...Keesokkan harinya, aku nampak Hassan lagi.....Aku cuba menjauhkan diri aku pada Hassan...Tertanya, persahabatan itu lebih indah dari "perasaan cinta".. Kerana aku menerima Hassan hanya sbg kawan sahaja...

Satu petang, sebelum aku ke Sekolah Agama,Hassan lalu dengan beg balik kampung...Memandang tepat padaku dan melemparkan senyuman....Aku membalasnya juga dengan senyuman tapi penuh dengan sejuta persoalan....Nak ditegur,lidah kelu...Aku cuma memerhati dari jauh...Dia menoleh kepadaku lagi......Dan ternyata, itulah kali terakhir aku melihat nya sehingga hari ini...Aku cuma mampu menghantarnya pergi dengan lirikan mata sahaja.....

Padaku,Hassan tak bersalah..yang bersalah tu ajis....eh? Itu sarjan Hassan...OK2...serius..padaku Hassan dan aku sama2 tak bersalah...Mungkin kita terlalu muda untuk melahirkan perasaan itu...Pada Hassan yang aku tak tau dimana dia sekarang, ku doakan kau bahagia dan selamat dunia akhirat hendaknya....:)



tension gila bila tgk citer ni, family aku mesti nak ejek aku....Hasangg arr...hansangg arr....Lu suluh wa mali, wa mali...(dialog apek dlm kebun getah)..heh heh heh...Hassan penakot tak mcm abg ajis~~~~





















3 comments:

  1. hahahahaha..hasang aa..hasang aa..

    aah kan k.na baru teringat budak hasan tu..ntah mana la die skang..aku takut kot dgn hasan dulu..kalo nk tau die kt mana, ko tnya la zutika hayyum..hihi..

    ReplyDelete
    Replies
    1. ingat lagi ko eyk...hihi..zutika dan angsanya..heh heh

      Delete
  2. nak tanya,mna ada jual gelang kaki getah yg hitam tu erk

    ReplyDelete